شگفت وقتی بود نمی دیدم                              وقتی خواند نشنیدم

وقتی دیدم که نبود                                    وقتی شنیدم که نخواند

چه غم انگیز است وقتی چشمه ای سرد وزلال در برابرت می جوشد و می خواند تو تشنه آتش باشی ونه آب.وچشمه که خشکید،چشمه که از آن آتش که تو تشنه آن بودی خشکید وگداخت وبه هوا رفت تو تشنه ی آب گردی ونه آتش،وبعد از عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود از غم نبودن تو می گداخت.

                                                                  (دکتر علی شریعتی)

 

نوشته شده در سه شنبه 28 شهريور 1391برچسب:,ساعت توسط zari| |